Ο Αχιλλέας Γκριζιώτης γεννήθηκε στην ξακουστή κωμόπολη της Θεσσαλίας Τσαριτσάνη το 1921. Ήταν το ενδέκατο παιδί του Γκόγκου και της Στεργιανής Γκριζιώτη (το στερνοβύζι τους). Η καταγωγή της οικογένειας Γκριζιώτη κρατούσε από την Μοσχόπολη της Ηπείρου , όμως μετά την μεγάλη καταστροφή από τους Τουρκαλβανούς το 1772 κατέφυγε νοτιότερα και εγκαταστάθηκε στην Τσαριτσάνη για τους χειμερινούς μήνες και στη Σαμαρίνα τους καλοκαιρινούς. Ο πατέρας του υπήρξε ίσως ένας από τους τελευταίους μεγάλους κυρατζήδες – πραγματευτάδες των Βαλκανίων πριν κλείσουν τα σύνορα και δημιουργηθούν τα εθνικά κράτη.
Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό σχολείο της Τσαριτσάνης και κατόπιν συνέχισε στην πρώτη τάξη της Οικονόμιας Σχολής, όμως δεν ευτύχισε να την τελειώσει διότι πέθανε ξαφνικά ο πατέρας του , όταν ληστές τον λήστεψαν στην Κόνιτσα και τον κακοποίησαν βάναυσα.
Αναγκάστηκε να βγει στην βιοπάλη πολύ μικρός ,όμως μία ασίγαστη ορμή ξεπηδούσε από μέσα του, η βρυσομάνα της ποιητικής του δημιουργίας. Το πρώτο του ποίημα το «ΓΥΜΝΑΣΙΟ» το οποίο και μελοποίησε ο ίδιος, το έγραψε όταν οι Ιταλοί το 1943 κάψανε την Τσαριτσάνη και την Οικονόμιο Σχολή για τις ανάγκες του θιάσου της ΕΠΟΝ που είχε ενταχθεί. Ακολουθεί το ΔΑΣΟΣ στην ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΟΣ ΤΟ 1952 που τον κάνει ευρύτερα γνωστό και ακολουθούν εκατοντάδες ποιήματα στις εφημερίδες « ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΥΡΥΚΑΣ, ΛΑΡΙΣΑΙΚΑ ΝΕΑ , ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ, ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ , ΘΕΣΣΑΛΙΑ κ.α. Τα ποιήματά του που απλώνονται σε πολλές και ποικίλες θεματικές κατηγορίες, αποπνέουν τη μυρωδιά του θυμαριού, απεικονίζουν παραστατικότατα την ζωή του βουνού και της στάνης , αφηγούνται ιστορικά γεγονότα, θέματα ηθικών αξιών, θέματα φύσεως και του Ερώτα. Η γλωσσική επένδυση των στίχων του με τον χειμαρρώδη έμμετρο λόγο την άψογη χρήση του ελληνικού λόγου στις βασικές δομές και τον πηγαίο λυρισμό εκφράζουν και αγγίζουν λεπτές χορδές της ανθρώπινης ψυχής.
Ο Αχιλλέας Γκριζιώτης για πολλές δεκαετίες υπήρξε η ζωντανή δεξαμενή γεμάτη με πολύτιμα παραδοσιακά πολιτισμικά στοιχεία απ’ αυτά που κάθε μέρα λιγοστεύουν και χάνονται. Πάνω από πενήντα χρόνια κατέγραφε και διέσωζε ξεχασμένα ηθη και εθιμα , παραδόσεις, παραμύθια, δημοτικά τραγούδια του λαού μας. Χιλιάδες οι δημοσιεύσεις στον τοπικό τύπο με τα ως άνω θέματα, συνεργάτης της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ, ΚΗΡΥΚΑ,ΩΡΑΙΑΣ ΣΑΜΑΡΙΝΑΣ και των περιοδικών ΠΕΡΡΑΙΒΙΑ, ΔΑΟΧΟΣ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΖΩΗ, ΤΡΙΦΥΛΛΙΚΗ ΕΣΤΙΑ, ΣΕΛΛΑΣ διέσωσε - κατέγραψε και τα άφησε κληρονομιά και παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές .
Ο Αχιλλέας Γκριζώτης είναι (άγνωστος στο πλατύ κοινό ) και εξαίρετος ζωγράφος .Οι πίνακες του εμπνευσμένοι από τον λαϊκό πολιτισμό μας θυμίζουν τον Θεόφιλο τον οποίο δεν εγνώριζε. Επίσης μεγάλος αριθμός από σκίτσα του έχουν δημοσιευθεί με τα ποιήματά του και τις δημοσιεύσεις του ενώ ένα μεγάλο μέρος βρίσκεται στο συρτάρι.
Οι δημιουργίες είναι πάνω από δύο χιλιάδες δημοσιεύσεις, ποιήματα, ήθη και έθιμα, παραμύθια, δημοτικά τραγούδια, παραδόσεις καθώς και τα πέντε βιβλία του 1) Της Βρησομάνας τα νερά, 2) Πουλιά δαρμένα από τον βορριά, 3)Εξήντα χρόνια ποίηση (ποιητικές συλλογές), 4) Ο Πύργος των Αγγέλων Ταξιαρχών και 5) Έθιμα και θρύλοι του τόπου μας (λαογραφικά – ήθη και έθιμα).
Ο Αχηλλέας Γκριζιώτης απεβίωσε την 16-08-2010 σε ηλικία 90 ετών.
Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό σχολείο της Τσαριτσάνης και κατόπιν συνέχισε στην πρώτη τάξη της Οικονόμιας Σχολής, όμως δεν ευτύχισε να την τελειώσει διότι πέθανε ξαφνικά ο πατέρας του , όταν ληστές τον λήστεψαν στην Κόνιτσα και τον κακοποίησαν βάναυσα.
Αναγκάστηκε να βγει στην βιοπάλη πολύ μικρός ,όμως μία ασίγαστη ορμή ξεπηδούσε από μέσα του, η βρυσομάνα της ποιητικής του δημιουργίας. Το πρώτο του ποίημα το «ΓΥΜΝΑΣΙΟ» το οποίο και μελοποίησε ο ίδιος, το έγραψε όταν οι Ιταλοί το 1943 κάψανε την Τσαριτσάνη και την Οικονόμιο Σχολή για τις ανάγκες του θιάσου της ΕΠΟΝ που είχε ενταχθεί. Ακολουθεί το ΔΑΣΟΣ στην ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΟΣ ΤΟ 1952 που τον κάνει ευρύτερα γνωστό και ακολουθούν εκατοντάδες ποιήματα στις εφημερίδες « ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΥΡΥΚΑΣ, ΛΑΡΙΣΑΙΚΑ ΝΕΑ , ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ, ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ , ΘΕΣΣΑΛΙΑ κ.α. Τα ποιήματά του που απλώνονται σε πολλές και ποικίλες θεματικές κατηγορίες, αποπνέουν τη μυρωδιά του θυμαριού, απεικονίζουν παραστατικότατα την ζωή του βουνού και της στάνης , αφηγούνται ιστορικά γεγονότα, θέματα ηθικών αξιών, θέματα φύσεως και του Ερώτα. Η γλωσσική επένδυση των στίχων του με τον χειμαρρώδη έμμετρο λόγο την άψογη χρήση του ελληνικού λόγου στις βασικές δομές και τον πηγαίο λυρισμό εκφράζουν και αγγίζουν λεπτές χορδές της ανθρώπινης ψυχής.
Ο Αχιλλέας Γκριζιώτης για πολλές δεκαετίες υπήρξε η ζωντανή δεξαμενή γεμάτη με πολύτιμα παραδοσιακά πολιτισμικά στοιχεία απ’ αυτά που κάθε μέρα λιγοστεύουν και χάνονται. Πάνω από πενήντα χρόνια κατέγραφε και διέσωζε ξεχασμένα ηθη και εθιμα , παραδόσεις, παραμύθια, δημοτικά τραγούδια του λαού μας. Χιλιάδες οι δημοσιεύσεις στον τοπικό τύπο με τα ως άνω θέματα, συνεργάτης της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ, ΚΗΡΥΚΑ,ΩΡΑΙΑΣ ΣΑΜΑΡΙΝΑΣ και των περιοδικών ΠΕΡΡΑΙΒΙΑ, ΔΑΟΧΟΣ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΖΩΗ, ΤΡΙΦΥΛΛΙΚΗ ΕΣΤΙΑ, ΣΕΛΛΑΣ διέσωσε - κατέγραψε και τα άφησε κληρονομιά και παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές .
Ο Αχιλλέας Γκριζώτης είναι (άγνωστος στο πλατύ κοινό ) και εξαίρετος ζωγράφος .Οι πίνακες του εμπνευσμένοι από τον λαϊκό πολιτισμό μας θυμίζουν τον Θεόφιλο τον οποίο δεν εγνώριζε. Επίσης μεγάλος αριθμός από σκίτσα του έχουν δημοσιευθεί με τα ποιήματά του και τις δημοσιεύσεις του ενώ ένα μεγάλο μέρος βρίσκεται στο συρτάρι.
Οι δημιουργίες είναι πάνω από δύο χιλιάδες δημοσιεύσεις, ποιήματα, ήθη και έθιμα, παραμύθια, δημοτικά τραγούδια, παραδόσεις καθώς και τα πέντε βιβλία του 1) Της Βρησομάνας τα νερά, 2) Πουλιά δαρμένα από τον βορριά, 3)Εξήντα χρόνια ποίηση (ποιητικές συλλογές), 4) Ο Πύργος των Αγγέλων Ταξιαρχών και 5) Έθιμα και θρύλοι του τόπου μας (λαογραφικά – ήθη και έθιμα).
Ο Αχηλλέας Γκριζιώτης απεβίωσε την 16-08-2010 σε ηλικία 90 ετών.
